Samenreizen met Stephanie

Na een paar uur geslapen te hebben vertrok mijn bus vanuit Koh Pagnan om 11 uur richting Bangkok. Hier zou ik de volgende morgen om 6 uur aankomen. We werden ergens aan de highway gedropt. Samen met 3 andere backpackers een taxi genomen naar Kohsanroad. (bleek achteraf dat we op 10 minuten lopen van kohsanroad waren gedropt) maar de taxi reed gewoon een rondje waardoor het lang leek. Goedkoop hostel (150 bath per nacht) en gelijk gebruik gemaakt van de tip van Ellen, Martijn en Bart om naar het zwembad te gaan op het dak van D&D. Ik snap nu ook wat jullie bedoelden met die bewakers haha, er stonden inderdaad 2! Bij het zwembad afgesproken met Stephanie. Super leuk want we hebben 6 jaar geleden allebei als entertainer gewerkt in Fuerteventura en we waren erg close. Daarna is het contact verwaterd (zij woont in Denemarken) en ineens zag ik toen we nog in Koh Phi Phi waren dat zij in Koh Tao was. Dus ik had haar via facebook gevraagd naar een duikschool etc en zo kwam het contact weer op gang. Zij was nu ook in Bangkok, ze zou gaan werken op de Filiphijnen maar hier was onzekerheid over. Ik zei nog: hee kan ik daar niet ook werken? Dan werken we gezellig samen en daaromheen gaan we leuke dingen doen op de Filiphijnen. Maarrrr achteraf beek het modellenwerk te zijn haha, dat wist ik niet. Stephanie kreeg te horen dat ze 'te dik' was om het werk te doen (maatje 36 heeft ze?) Dus we besloten om samen verder te reizen.

Er waren protesten bezig in Bangkok. Dit was al zo voordat ik heen ging maar de dag voordat ik aankwam bleek er een bomaanslag te zijn geweest aan het einde van Kohsanroad waarbij 3 doden waren gevallen. Een Nederlandse jongen kwam ik tegen en hij had met inwoners gesproken en die sliepen de komende dagen niet meer in Kohsanroad omdat 17,18 of 19 mei het zou gaan escaleren. Dus wij besloten om ook door te reizen naar een ander land. We wilden naar Vietnam maar dan moet je een visum hebben dus op naar Cambodja. Wat is dit een kloteland! We wisten dat we goed op onze spullen moesten letten enzo dus dat deden we. Bij de grensovergang was er een man die van Thailand meereisde tot Cambodja. Hij gaf ons goede instructies over de valuta en hoe de Cambodjanen waren, ook hoe ze je kunnen afzetten etc. Hij gaf aan dat over de grens een exchange centre was waar je zonder extra kosten je geld kon omwisselen van bath naar cambodjaanse riel. Als je in het buitenland geld opneemt moet je 4,80 euro betalen, dus van Ellen, Bart en Martijn al de tip gekregen om altijd gewoon zoveel mogelijk op te nemen. Dit deed ik deze keer ook en heb alles omgewisseld in Cambodjaanse Riel. Bij de grensovergang met Laos zou dit hetzelfde geregeld zijn gaf de man aan. Aangekomen bij de exchange centre stonden er geen wisselkoersen maar moesten we snel al het geld geven en werd het omgewisseld en moesten we weer de bus in. Op de één of andere manier ga je mee in dit gehaaste en let je bijna nergens meer op. Het hele busje deed dit ook.

Wij kwamen aan bij ons hostel en de volgende ochtend gingen we naar Ankor Wat (het grootste tempelcomplex van de wereld) echt geweldig om te zien. Bij zonsopgang zagen we een medereiziger uit onze bus van de dag ervoor. Hij vertelde dat we zijn opgelicht en dat ze ons te weinig geld hebben teruggegeven. Dat de wisselkoers niet klopt zegmaar. Nu blijkt dat ik 140 euro teveel betaald heb. Achteraf voel je je zooo stom! Ik had de wisselkoers op mijn telefoon maar niet eens aan gedacht om te kijken hoeveel ik moest krijgen voor hoeveel geld. Ongelooflijk hoe manipulatief dit gebeurd.

Ankor Wat kon ik dus niet volop van genieten, ik zat met die stomme oplichterij in mn hoofd. Ik gunde geen enkele Cambodjaan nog iets. Wel echt vette tempels en mooie verhalen erbij. Ook heel gaaf dat het pas 40 jaar geleden weer ontdekt is in de jungle!
Dezelfde avond met de nachtbus doorgereisd. We dachten een luxe nachtbus te hebben gefixt met echte bedden. Dit klopt ook, als je Aziatisch bent. De bedden waren 1,70 meter lang en breed nog smaller als een 1 persoons bed. Lekker lepeltje lepeltje gelegen dus met Stephanie, anders kon het niet haha.

Aangekomen in Shinoukville reisden we met een Zweeds koppel mee naar hun bungalowcomplex aan het strand Otres 2. Het was een prachtig plekje met een hutje aan het strand. Hier twee nachten geslapen en toen door naar het eiland Koh Rong, dit is een hippie eiland met een paradijselijk strand. Geweldig. We ontmoetten twee Denen die Stephanie kende uit Koh Tao en dat was heel gezellig. 's Avonds een nachtduik gedaan omdat het zo hard regende. Je kunt hier 's nachts plankton zien, dat zijn lichtgevende sterretjes in het water als je jezelf beweegt in het water. Echt super vet.

We sliepen in een vierpersoons bungalow dus we wilden de tweede nacht twee meiden erbij hebben zodat we maar 5 dollar pp hoefden te betalen. Dus om 12 uur bij de aankomst van de boot gewacht en twee leuke Nederlandse meisjes gestrikt. Was heel gezellig! Bij Coco Bungalows (waar wij sliepen) liep tussen alle bungalows een waterbuffel met enorme hoorns!! Zo vet om t zien! De laatste dag genoten van het paradijselijk strand. Wat prachtig, nog nooit zo'n mooi strand gezien!

Toen weer terug naar Shinoukville, maar dan naar het centrum voor een party. Helaas is Stephanie iets minder van de feestjes als ik, dus dit was eindelijk de eerste keer dat we ook echt samen gingen dansen. We sliepen hier in 'utopia' en dit was 1 dollar per nacht! Ongelooflijk he haha. 's Middags wilden we nog 1x bakken en we hoorden dat aan de andere kant een mooi strand lag. Dus wij liepen die kant op, komt er een scooter onze richting op en rijd heeeel dicht langs Stephanie. Ineens rukt de achterste van de twee het tasje los van Stephanie haar lichaam. Stephanie draait zich om en rent achter ze aan. Ze springt tussen beide jongens in op de scooter en wordt geslagen in haar gezicht met haar eigen tasje. Dan valt ze en hangt ze nog even achter de scooter aan. Ze geven gas en weg zijn ze. Stephanie rent er nog achteraan en ineens zie ik haar tasje liggen op de weg. Jeeeeetje wat overkomt ons nou! Beiden in shock, Stephanie vraagt gelijk: hoe ziet mn gezicht eruit? Door al die stompen en ze was gevallen met haar gezicht op de straat dacht ze: mn hele gezicht is bekrast. Maar niets te zien. Een paar wonden op de hand, been en voet en haar heup en pols doen zeer. Voor de rest gelukkig niets aan de hand. Myrthe zei nog: noooit doen dit want ze kunnen maar zo een mes o.i.d. bij zich hebben. Pfff dat klopt ook, nooit aan gedacht! Blij dat haar geld en mobiel terecht zijn en dat ze er nog goed uit ziet. Maar wat een schrik. Gelijk naar de apotheek gegaan om alles te laten reinigen en pleisters erop te doen.

Om 17 uur werden we opgehaald om naar de hoofdstad Phnom Pen te gaan. Hier slapen we in een leuk backpackers hosteltje en zijn we op de enalaatste dag van Stephanie haar reis naar de Killing Fields gegaan en de bijbehorende gevangenis S-21. Wat een heftige historie, jeetje. Pol Pot was een soort Hitler die alle geschoolde mensen heeft uitgemoord. We stonden bij de massagraven waar nog steeds botten en keren uit de grond komen.

Vandaag is Stephanie gegaan en nu heb ik nog één dagje in Phnom Penh. Morgen vertrek ik naar Kratie en hierna naar Sen Monorom. Dan reis ik door naar Laos.

Ook is er nieuws over mijn contract van volgend schooljaar, deze wordt niet verlengt. Dus dat betekent dat ik geen werk heb na mn reis. Ik ben blij dat ik nu weet waar ik aan toe ben want ik heb de eerste drie weken veel aan school gedacht, ook aan het feit hoe alles is gelopen net voor mijn vertrek. Hopelijk kan ik het nu los laten, tis toch een heel programma wat je hebt opgezet voor een school wat je zelf niet verder gaat uitvoeren. Al dat werk... Maargoed. Op naar een nieuwe uitdaging! ;)